به نام حضرت دوست .

ما منتظر منتقم کربلاییم .

ما منتظر خونخواه شهداییم .

ما منتظر حاکم عادل رحمت گستریم .

ما منتظریم .

مسجد جمکرانش ناخواسته ما را هر جمعه به سمت خویش می کشاند .

می گرییم .

خون ! می گرییم ...

« خداوندا ! پروردگارا ! بزرگا ! کریما ! رحیما ...

به حق اشکمان محمد آخر را ، باقی خود را ، به سمتمان فرست !

خدایا ! به یوسفمان رخصت ظهور بده که ما یعقوب وار منتظریم ...

»

چقدر این حرف ها آشناست !

کوفیانی که در فراغ امام می گریسند 

برای امامشان نامه می فرستادند ؛ چرا نمیایی ؟

دوازده هزار نامه ...

هجده هزار دست بیعت !

چه اشک ها ریختند و چه انتظاری کشیدند .

چه شد ؟

مزه ی طلا ها بود یا ترس از حاکم بی صفت که کوفی را خانه نشین کرد ؟

یادمان نرود که حسین ( ع ) را چه کسی کشت ...

منتظران مهدی ( عج ) به هوش ؛ حسین را منتظرانش کشتند ... 

نظرات شما عزیزان:

elnaz

ساعت19:22---4 آذر 1391

[وب سایت]

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: